گردشگری پایدار چیست؟
سازمان های گردشگری و فعالین در حوزه گردشگری در پی کاهش تاثیرات منفی ناشی از گردشگری که در سال های اخیر همراه با رشد صنعت گردشگری در بین جوامع مختلف، همواره این آسیب ها هم رو به رشد بوده اند در حال ترویج شیوه ای از گردشگری با عنوان “گردشگری پایدار” هستند تا این اثرات منفی را کاهش دهند.
گردشگری پایدار چیست؟
گردشگری پایدار نوعی از گردشگری است که نیازهای گردشگران ، صنعت گردشگری و جوامع میزبان را در امروز برطرف می کند بدون اینکه توانایی نسل های آینده در تأمین نیازهای خود را در آینده به خطر بیندازد.
به زبان خودمونی تر و راحت تر برای درک کردن، گردشگری پیدار مفهومش این هست که ما به شکلی گردشگری کنیم که نیاز های همه تاثیر پذیران از گردشگری که شامل گردشگر و میزبان سفر گردشگری که همون بومی ها یا محلی های اون مقصد هستن و صنعت گردشگری در نظر گرفته شود و این نیاز ها برطرف شود و موردی که خیلی مهم هست تو این مبحث، توجه به آینده هست. ما باید به شگلی گردشگر باشیم و گردشگری کنیم که همین نیاز هارو برای آیندگان با کیفیت خوبی برطرف بشه، و فقط امروز و حال رو نبینیم.
طبق بیانیه سازمان جهانی گردشگری (World Tourism Organization) گردشگری پایدار باید شامل اصولی باشد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
اصول گردشگری پایدار
طبق سازمان جهانی گردشگری، گردشگری پایدار می بایست:
- استفاده بهینه از منابع محیط زیست که یک عنصر اصلی در توسعه گردشگری است ، حفظ فرآیندهای اکولوژیکی (بوم شناسی ) ضروری و کمک به حفظ میراث طبیعی و تنوع زیستی
- به اصالت ها و ارزش های فرهنگی و اجتماعی جوامع محلی احترام گذاشته شود، میراث فرهنگی و ارزش های سنتی قدیمی و موجود آنها را حفظ کرده و به درک و تعامل هرچه بهتر اختلافات بین فرهنگی کمک گردد.
- اطمینان از عملکرد اقتصادی بلند مدت ، ارائه مزایای اقتصادی-اجتماعی برای کلیه ذینفعانی که توزیع عادلانه ای دارند از جمله اشتغال پایدار و فرصت های درآمدزایی و خدمات اجتماعی برای جوامع محلی و کمک به کاهش فقر.
تعریف گردشگری پایدار
سازمان جهانی گردشگری، گردشگری پایدار را به روش زیر تعریف می کند:
“توسعه پایدار گردشگری ضمن محافظت و تقویت فرصت های آینده ، نیازهای گردشگران فعلی و مناطق محلی را برآورده می کند. پیش بینی شده است که منجر به مدیریت همه منابع می شود به گونه ای که می توان با حفظ یکپارچگی فرهنگی ، فرایندهای اساسی اکولوژیکی ، تنوع بیولوژیکی و سیستم های پشتیبانی از زندگی ، نیازهای اقتصادی ، اجتماعی و زیبایی را برآورده کرد. ”
در حالی که از گردشگری به دلیل مزایا و فرصت هایی که ایجاد می کند ، تقریباً مورد استقبال جهانی قرار می گیرد ، لیکن نیاز به دیدن گردشگری در محیط زیست ، اعتراف به اینکه گردشگری و محیط زیست به یکدیگر وابسته اند ، و تلاش برای تقویت رابطه مثبت بین گردشگری و محیط زیست و کاهش فقر در حال رشد است.
گردشگری پایدار به معنای گردشگری است که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد اما منابعی را که آینده گردشگری به آن وابسته است ، از جمله محیط زیست و ساختار اجتماعی جوامع محلی را از بین نبرد.
به گفته ریچاردز ، “گردشگری پایدار گردشگری است که در اسرع وقت با در نظر گرفتن ظرفیت اسکان فعلی ، جمعیت محلی و محیط زیست توسعه می یابد. توسعه گردشگری و سرمایه گذاری های جدید در بخش گردشگری نباید از خود گردشگری کم کند. امکانات جدید گردشگری باید با محیط تلفیق شود. ”
باتلر گردشگری پایدار زیست محیطی را چنین تعریف می کند: “گردشگری در منطقه ای (جامعه ، محیط زیست) به گونه ای و در مقیاسی توسعه یافته و حفظ می شود که در یک دوره نامحدود زنده بماند و محیط زیست (انسانی و فیزیکی) که در آن به حدی وجود دارد که مانع توسعه موفقیت آمیز و رفاه سایر فعالیتها و فرایندها نشود. ”
توسعه گردشگری پایدار:
کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه (کمیسیون Brundtland) در گزارش اصلی خود در سال ۱۹۹۷ تحت عنوان “آینده مشترک ما” اصطلاح “توسعه گردشگری پایدار ” را به کار برد.
“توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای حال حاضر را برطرف کند بدون اینکه توانایی نسل های آینده در تأمین نیازهای خود را به خطر بیندازد.”
این تعریف دارای دو مفهوم است:
- مفهوم “نیازها” ، به ویژه نیازهای فقرا
- توانایی تأمین نیازهای فعلی و آینده.
اساساً ، وقتی از توسعه پایدار صحبت می کنیم ، ساده ترین تعریف این است که ما نسل حاضر ، از نظر زمین ، آب و هوا ، مقدار مشخصی از محیط زیست و محیط پیرامون را به ارث برده ایم. وقتی آن را به نسل بعدی می سپاریم ، باید حداقل در همان شرایط بگذاریم ، نه در شرایط بدتر از آنچه ما به ارث برده ایم برای آینده بگذاریم.
نیاز به توسعه پایدار گردشگری
تا اوایل دهه گذشته گردشگری به عنوان یک بخش سودآور کسب و کار بدون محدودیت رشد ، محدودیت موانع برای ورود به بازار ، استقبال تقریباً جهانی از طرف دولتها و در بیشتر موارد ، شامل الزامات نظارتی موثر برای محیط درنظر گرفته می‌شد. اما با رشد گردشگری روز به روز آسیب هایی بیشتر و بیشتر آشکار می شود.
سازمانهای تجاری ، بزرگ و کوچک ، بر اساس اصل منافع شخصی داوکین عمل می کنند. آنها تغییر قابل ملاحظه ای در نحوه تجارت خود ایجاد نمی کنند ، که این می تواند به دلیل توصیه یا از روی نیت خیر باشد ، مگر در پاسخ به فشار عوامل خارجی که نمی توان از آنها جلوگیری کرد و یا بدست آوردن یک مزیت رقابتی باشد.
گردشگری بین المللی مرحله ای را به وجود آورده است که در آن فرصت های کسب سریع سود از طریق بهره برداری از منابع طبیعی آزاد در دسترس، چشم دولت و بازرگانان و همچنین بسیاری از ساکنان محلی را خیره می کند و آنان را وسوسه می کند.
از آنجا که برای توسعه گردشگری محدودیت های اقتصادی ، اجتماعی ، اکولوژیکی و سیاسی زیادی وجود دارد ، برای ریشه کن کردن این مشکلات ، استراتژی های پایدار ضروری است.
اصول گردشگری پایدار
ورد کانسرن ، با همکاری صندوق جهانی طبیعت (WWF) 10 اصل برای گردشگری پایدار ارائه می دهد. این موارد به شرح زیر هستند:
۱) استفاده پایدار از منابع. حفاظت و استفاده پایدار از منابع – طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی – بسیار حیاتی است و برای تجارت طولانی مدت منطقی است.
۲) کاهش مصرف بیش از حد و ضایعات. کاهش مصرف بیش از حد و ضایعات از هزینه های بازیابی آسیب های طولانی مدت زیست محیطی جلوگیری می کند و به کیفیت گردشگری کمک می کند.
۳) حفظ تنوع زیستی. حفظ و ارتقا diversity تنوع طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی برای گردشگری پایدار در درازمدت ضروری است و پایگاه انعطاف پذیری برای صنعت ایجاد می کند.
۴) تلفیق گردشگری در برنامه ریزی. توسعه گردشگری که در چارچوب برنامه ریزی استراتژیک ملی و محلی ادغام شده و ارزیابی اثرات زیست محیطی را انجام می دهد ، ماندگاری طولانی مدت گردشگری را افزایش می دهد.
۵) حمایت از اقتصادهای محلی. گردشگری که از طیف گسترده ای از فعالیت های اقتصادی محلی پشتیبانی می کند و هزینه ها و ارزش های زیست محیطی را در نظر می گیرد ، هم از این اقتصاد محافظت می کند و هم از آسیب های محیطی جلوگیری می کند.
۶) مشارکت در جوامع محلی. مشارکت کامل جوامع محلی در بخش گردشگری نه تنها به نفع آنها و به طور کلی محیط زیست است بلکه کیفیت تجربه گردشگری را نیز بهبود می بخشد.
۷) مشاوره با ذینفعان و مردم. مشاوره بین صنعت گردشگری و جوامع محلی ، سازمان ها و م institutionsسسات برای کار در کنار یکدیگر و حل تعارضات احتمالی منافع ضروری است.
۸) آموزش کارکنان. آموزش کارکنان که گردشگری پایدار را در کارها ادغام می کند ، همراه با جذب نیرو در تمام سطوح ، کیفیت محصول گردشگری را بهبود می بخشد.
۹) بازاریابی گردشگری با مسئولیت پذیری. بازاریابی که اطلاعات کامل و مسئولانه را در اختیار گردشگران قرار می دهد ، احترام به محیط طبیعی ، اجتماعی و فرهنگی مناطق مقصد را افزایش می دهد و رضایت مشتری را افزایش می دهد.
۱۰) انجام تحقیق. تحقیقات و نظارت مستمر توسط صنعت با استفاده از جمع آوری و تجزیه و تحلیل موثر داده ها برای کمک به حل مشکلات و ایجاد منافع برای مقصد ، صنعت و مصرف کنندگان ضروری است.
سه بعد گردشگری پایدار
گردشگری دارای تأثیرات زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی است. گردشگری پایدار به حداکثر رساندن تأثیرات مثبت و به حداقل رساندن تأثیرات منفی است.
به نظر می رسد که تأثیرات زیست محیطی منفی ، اثرات اقتصادی مثبت و تأثیرات اجتماعی ترکیبی از هر دو است. با این حال ، شناختن وجود پیوندهای واضحی بین سه جنبه گردشگری – ابعاد زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی – نیز مهم است.
سه بعد گردشگری پایدار عبارتند از:
- بعد محیطی گردشگری پایدار
- بعد اقتصادی اقتصادی گردشگری پایدار
- بعد اجتماعی گردشگری پایدار
بعد محیطی گردشگری پایدار
از نظر بسیاری از افراد ، پایداری در مورد محیط زیست است ، در درجه اول محیط طبیعی ، فیزیکی و محافظت از آن است. با این حال ، چیزهای زیادی در مورد محیط زیست وجود دارد که فراتر از فقط منظره طبیعی است.
- منابع طبیعی
- محیط طبیعی
- محیط پرورشی
- حیات وحش
- محیط ساخته شده.
بعد اقتصادی گردشگری پایدار:
در بحث در مورد گردشگری پایدار ،غالباً به بعد اقتصادی در مقایسه با مسائل زیست محیطی توجه کمی می شود. گردشگری یک پدیده اقتصادی است زیرا:
این یک صنعت بزرگ و درآمد زای ارز خارجی است.
این اساس رشد بسیاری از شرکت های فرا ملی است.
بخش قابل توجهی از درآمد قابل استفاده سالانه را تشکیل می دهد.
مزایای اقتصادی گردشگری پایدار
گردشگری از طرق مختلف به اقتصاد یک کشور کمک می کند. مزایای اقتصادی گردشگری به شرح زیر است:
ایجاد شغل
تزریق درآمد از طریق اثر گذاری قتصاد محلی.
کمک به دوام تجارت محلی
توسعه زیرساخت ها
جذب سرمایه های مستقیم خارجی
هزینه های اقتصادی گردشگری
منافع اقتصادی گردشگری و همچنین هزینه های آن بسیار است. هزینه های اقتصادی گردشگری به شرح زیر است:
بسیاری از مشاغل کم درآمد و فصلی هستند.
هزینه های ایجاد فرصت.
تراکم، شلوغی.
نیاز به سرمایه گذاری در زیرساخت های گران قیمت که ممکن است فقط برای بخشی از سال مورد نیاز باشد.
وابستگی بیش از حد به گردشگری، اقتصاد محلی را آسیب پذیر می کند.
بعد اجتماعی گردشگری پایدار:
در بحث های گردشگری پایدار کمتر از تأثیرات زیست محیطی گردشگری به بعد اجتماعی گردشگری توجه شده است. دلیل این امر آنست که تأثیرات فرهنگی-اجتماعی گردشگری معمولاً به مرور و به شکلی غیر ملموس به آرامی رخ می دهد. آنها همچنین تا حد زیادی نامرئی و نامحسوس هستند.
تأثیرات اجتماعی گردشگری معمولاً دائمی است و پس از وقوع آن فرصت کمی وجود دارد تا فرصت تغییر جهت داشته باشد. وقتی تأثیر اجتماعی گردشگری پایدار در نظر گرفته شود ، معمولاً جامعه محلی مورد توجه قرار گرفته است.
تعدادی از عوامل تعیین کننده مثبت یا منفی بودن تعادل تأثیرات فرهنگی-اجتماعی در یک مکان خاص وجود دارد. از جمله:
قدرت و انسجام جامعه و فرهنگ محلی.
ماهیت گردشگری در اقامتگاه.
سطح توسعه اقتصادی و اجتماعی جمعیت محلی در ارتباط با گردشگران.
اقداماتی توسط بخش دولتی در مقصد برای مدیریت گردشگری به روشهایی انجام شد که هزینه های فرهنگی اجتماعی گردشگری را به حداقل می رساند.
دانلود فایل PDF+گردشگری پایدار
برای دانلود توضیحات ارائه شده گردشگری پایدار از طریق باکس دانلود می توانید اقدام نمائید.
